İşitme kaybı erken teşhis edilmesi gereken bir belirtidir. Hafiften ağıra kadar derecelendirilebilir, doğuştan veya sonradan oluşabilir. Bebeklerde;  çevreye ilgisizlik,  konuşmayı öğrenmede gecikme veya konuşamama)

Çocuklarda; suskunluk,  ani histeri krizleri,  agresif tavırlar veya  aşırı çekingenlik, çevre ile uyumsuzluk, artikülasyon bozukluğu ( yüksek frekanslı kayıplarda s, ş, f harflerini söyleyememe gibi

Okul çağı çocuklarında; okul performansının düşmesi, okulda çevre ile iletişimi bozukluğu, asosyal çocuk tablosu

Bu gözlemler sonucunda aileler veya okul rehberlik servisleri psikologlara  danışabilirler. Bu davranış bozukluklarında göz ardı edilmemesi gereken en önemli nedenlerden biri işitme kaybıdır. Kulak burun boğaz uzmanı ve odyolog tarafından değerlendirilirler. Çocuklarda işitme kayıplarını test etmek oldukça güçtür. Bebeklerde  sese karşı reaksiyonlar  ölçülür, çocuklarda oyun odyometrisi ve impedans  testleri uygulanır. Her iki grupta  (auditory brainstem response)  Bera   ve oto akustik emisyon teknikleri ile objektif değerlendirme yapılabilir. Normal odyogram  daha büyük çocuklarda (6 yaş üstü gibi), konuşma odyometrisi ile birlikte rahatlıkla uygulanabilir.

 

Çocukların işitme kayıplarının teşhis edilmesi  ve tedavilerinin olabildiğince erken başlaması  , onları psikolojik, mental ve fizyolojik olarak hayata  hazırlamada  çok önemlidir.

 

Sayfa içeriği sadece bilgilendirme amaçlıdır, tanı ve tedavi için mutlaka doktorunuza başvurunuz.